Zo bijzonder is de relatie tussen een pedagogisch medewerker en jouw kind

De laatste dag van jouw kind op het kinderdagverblijf of de bso is vaak een emotioneel moment. In al die jaren is je kind enorm gehecht geraakt aan de pedagogisch medewerker(s) en hebben ze een belangrijke rol gespeeld bij zijn ontwikkeling. Maar ook aan de andere kant wordt er soms een traan gelaten. Daar kan pedagogisch medewerker Marjan ten Wolde over meepraten.

Marjan is al 23 jaar werkzaam als pedagogisch medewerker bij Kinderopvang Partou aan de Kerstrooslaan in Eindhoven. De eerste tien jaar van haar loopbaan stond ze op de babygroep. Daarna stapte ze over naar de bso waar ze samen met collega Linda alweer jaren een vast team vormt op de groep van 4 – 7 jaar.

Vaste gezichten zijn belangrijk

‘Een vast gezicht op de groep hebben is ontzettend belangrijk’, vertelt Marjan. ‘Niet alleen op de babygroepen, maar ook zeker op de bso. Kinderen raken vertrouwd met je, waardoor je een hechte relatie kunt opbouwen. Dit zorgt ervoor dat je kind zich veilig voelt, wat belangrijk is om zich te kunnen ontwikkelen. Ook tijdens periodes waarin hij even niet lekker in zijn vel zit of met zichzelf in de knoei zit. Het is dan fijn voor een kind om niet te hoeven aftasten.’

Groeien en bloeien op de bso

Waar Marjan veel voldoening uithaalt, is zorgen dat de kinderen het naar hun zin hebben en zich veilig voelen op de groep. ‘Daarbij vind ik het bijzonder leuk om te zien hoe de kinderen opgroeien en bloeien in de periode waarin ze bij ons zijn. Op de groep waar ik nu sta, komen de kinderen als kleuter binnen. Van het kinderdagverblijf waar het veilig en klein was, naar school, overblijven en de bso. Dat is een enorme verandering. Maar toch zie je ze al gauw veranderen, hun eigen plekje vinden en vrienden maken. Dat blijft elke keer bijzonder om te zien.’

De laatste dag

En dan zijn ze – voor je het weet – groot en verlaten ze alweer de bso. Ook dat maakt Marjan ieder jaar mee. ‘Vlak voor de zomervakantie nog. Toen nam Anouck (12) afscheid. Zij gaat volgend schooljaar naar de middelbare school en is tot het einde van de basisschool op de bso gebleven. Net als haar broer Sicco die inmiddels 19 is en nog een paar keer per jaar even bij ons binnen loopt. Wat dit afscheid extra speciaal maakt, is dat ik beide kinderen ook op de babygroep heb gehad. Hoe vaak maak je dat nu mee?’

Een lach en een traan

‘Bij zo’n bijzonder afscheid laat ik zeker een traan. Ik ben er supertrots op dat ik heb mogen genieten van het opgroeien van deze twee lieve kinderen, en een beetje heb kunnen bijdragen aan hun ontwikkeling. Niet alleen de kinderen ga ik missen, ook zeker de ouders. Met hen heb ik bijna twintig jaar contact gehad. Ik weet nog zo goed dat ze binnenkwamen op de babygroep met Sicco. Hun leven als ouders begon toen net. Nu hebben ze twee pubers in huis. Het is daarom ook bijzonder en leuk om te zien hoe ouders groeien in hun rol.’